داروهایی که باعث ریزش مو می شوند

ریزش مو پدیده تلخ و آزار دهنده ایست که افراد مبتلا ( به ریزش مو ) را بسیار نگران و وحشت زده می‌نماید. داشتن موهای سالم ، موهای پر پشت و زیبا ، موهای نرم و خوش حالت ، خواسته هر یک از ماست. موی سر تأثیر بسیاری در جوانی و زیبایی چهره دارد. 

علت ریزش موها بسیار متعدد و مختلف است. به این معنی که ، دلایل ریزش موها در بدن هر فرد متفاوت و مختص به خود او است.

ریزش مو ممکن است ریشه در مسائل ژنتیکی ، تغذیه ناسالم ، استفاده از محصولات نامناسب آرایشی مو ( رنگ موها و …) داشته باشد.

ولی تأثیر داروها روی مو را نباید در این بین نادیده بگیریم. داروهای بسیاری وجود دارند که در صورت مصرفشان ، با تأثیر مستقیم روی پوست سر ، باعث ریزش مو می‌گردند . 

در این پست ، تیم تخصصی دکتر بادی با اشاره مختصر به داروهایی که بیشترین تأثیر را روی موی سر گذاشته و به نوعی باعث ریزش مو ها می‌گردند ، تلاش نموده ، شما عزیزان را در شناخت این داروها یاری نماید. 

 

 

 

بیشترین تأثیر را چه داروهایی در ریزش مو می‌گذارند؟

 

تمام داروها علاوه بر خواصی که برای درمان بیماری دارند ، عوارض جانبی نیز پس از مصرف به جای می‌گذارند. مو ها نیز از گزند این عوارض ، پس از مصرف داروها در امان نیستند. مصرف طولانی مدت برخی از داروها در ریزش مو تأثیر گذارند. اما باید بدانیم بیشترین تأثیر را داروهای شیمی درمانی بر ریزش مو ها دارند. بیماران مبتلا به سرطان هنگامی که تحت شیمی درمانی قرار می‌گیرند دچار ریزش موی شدیدی می‌شوند. داروهای ضد سرطان بسیار مهاجم و قوی محسوب می‌گردند. به همین علت تولید و تکثیر سلول‌های مو را مختل می‌نمایند. البته با گذشت زمان و پیشرفت در علم تولید داروهای ضد سرطان ، رفته رفته داروهای جدیدی تولید شده و خواهد شد که این عوارض سوء را کمتر از پیش نموده و تمرکز دارو را روی تومورهای سرطانی بیشتر می‌نماید تا به سلول های دیگر آسیب کمتری برسد.

 

 

داروهایی که باعث ریزش مو می‌گردند

 

• داروهای ضد افسردگی : کلومی پرامین ، آموکساپین ، پاروکستین ، آمی‌تریپتیلین و فلوکستین.

 

• داروهای ضد انعقاد خون : تیوکلومارول ، هپارین ( در دوز بالا ) و وارفارین.

• داروهای کاهنده فشار خون : متیل دوپا ، کاپتوپریل (بندرت)، کلونیدین و انالاپریل.

• داروهای ضد التهاب : کلشی‌سین ( داروی ضدنقرس ).
• داروهای ضد تشنج : والپیروئیک اسید (دپاکین) و والپرومید (دپامید) .
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی که برای درمان درد و روماتیسم استفاده می‌شود : ناپروکسن و سولینداک (بندرت) .
• داروهای تیروئید (برای تنظیم کارکرد غده تیروئید) : تیواوراسیل و لووتیروکسین (در دوز بالا).
• داروهای مسدود کننده گیرنده‌های بتا : پروپرانولول ، آتنولول ، بیزوپرولول و نادولول .
• داروی تثبیت کننده خلق
• داروهای ضد روماتیسم : آلوکریزین.
• داروهای ضد مالاریا : مفلوکین (بندرت).